Onrust rondom AZC

De afgelopen weken krijg ik veel vragen m.b.t. het COA. Na de verspreide brief in de wijk de Esmarke heeft de onrust alleen maar toegenomen. 

Afgelopen week is er een vervolg gegeven aan de actie. Hoog in het groen is een rijmpje gemaakt, AZC NEE!, is er te lezen op het bord. Weer een druppel op de gloeiende plaat. 

Stemmingmakerij van de bovenste plank? Eens te meer blijkt dat deze onderwerpen gevoelig liggen. De meningen zijn vaak uiteenlopend. Burgerbelangen Enschede is van mening dat wij een maatschappelijke- en inspanningsverplichting hebben. Maar hoe ga je daar als politieke partij mee om? 

Ook de eigen achterban is immers verdeeld. Wij zijn ons ervan bewust dat dit grote weerstand oproept bij omwonenden van een eventuele locatie. En waar een AZC ook wordt geplaatst, overal wordt er hetzelfde op gereageerd. 

Transparantie van de lokale overheid verwacht men, maar kan dat ook in dergelijke processen wanneer je de wetenschap hebt dat het weerstand oproept? Ga je op zo’n moment vijf mogelijke locaties openbaar maken en haal je daarmee vijf keer de boosheid van omwonenden op de hals?

Burgerbelangen is van mening dat we een morele plicht hebben jegens deze mensen. Anderzijds zijn wij ook zeer kritisch. Dat werd ons eerder in een stedelijke commissie niet in dank afgenomen. Voor bijna alle overige fracties in de Enschedese raad waren en zijn er nauwelijks vraagtekens. 

Die hebben wij wel degelijk, want hier zitten mogelijk zwaar getraumatiseerde mensen tussen. Die mensen zetten we hier op enkele vierkante meters bij elkaar, aan de rand van, of midden in een woonwijk. Er hebben zich helaas genoeg incidenten voorgedaan de afgelopen tijd. 

Burgerbelangen Enschede is hier scherp op en wij willen meer weten over de wijze waarop opvang plaats vindt en om welke mensen en achtergronden het gaat. Dat debat gaan we echter pas voeren op het moment dat er daadwerkelijk een locatie is aangewezen.

Tot die tijd moet de initiatiefnemer zich afvragen of dit een goede ontwikkeling is. Er wordt op voorhand al weerstand gekweekt terwijl dit misschien of niet nodig is, of te zwaar is aangezet. Niemand is gebaat bij die maatschappelijke onrust; laten we hopen dat het bij een briefje en een simpel rijmpje blijft.