Ben Sanders 10.01.2014 - Geen reacties

Grote waanzin, ‘De amateur die de Professional gaat spelen’. Is dit inderdaad een voorstel van de Staatssecretaris?

Het blad ‘De Metro’ vermeld: ruim vierhonderd gemeenteambtenaren, verspreid over heel Nederland, krijgen komend jaar een basiscursus jeugdpsychiatrie. Na deze zesdaagse cursus is het hun taak te beoordelen of jongeren psychiatrische hulp nodig hebben of niet. Iets wat nu nog is voorbehouden aan deskundigen die hiervoor jaren hebben gestudeerd. Ik verzin dit niet. Waarom deze stoomcursus? Op 1 januari 2015 treedt de nieuwe Wet op de Jeugdzorg in werking. Vanaf die datum zijn gemeenten zelf financieel verantwoordelijk voor alle vormen van jeugdzorg. Aan de ruim vierhonderd overheidsdienaren dus de taak de kosten zo laag mogelijk te houden. Het gevolg? Recht op jeugdzorg wordt een gunst, van een ambtenaar. Mits de gemeentelijke budgetten het toelaten natuurlijk. Geen onafhankelijke, objectieve beslissingen meer van gekwalificeerde professionals. Voortaan is het een gemeenteambtenaar die beslist of uw kind wordt doorverwezen naar een jeugdpsychiater.
Want stoomcursus van zes dagen, dus deskundig. Oh, die bestuurlijke arrogantie! Alle macht aan de incapabele, want we weten allemaal hoe ambtenaren zijn wanneer ze macht ruiken: ‘Ja mevrouw, dat kan wel zo zijn dat uw zoontje elke dag zijn hoofd kapot bonkt tegen de deurpost, maar heeft u al eens Sinaspril geprobeerd? Een vertrouwde kinderpijnstiller hoor. Wacht, dan pak ik de cursusmap erbij. Kijk, hier staat het: Sinaspril kauwtabletten, bij voorkeur de frisse pepermuntsmaak. Bent u voor iets meer dan drie euro klaar. Ook handig op vakantie of onderweg. Makkelijk mee te nemen en ze kunnen zonder water overal worden ingenomen. Kunt u daar iets mee? Nee? Helaas. En dat is het dan. Hopla, voldongen feit, succes ermee. Dit wordt de hel voor ouders die met de handen in het haar zitten. Zij mogen opboksen tegen een plaatselijke overheid die nergens zin in heeft wanneer het geld kost. Oh, die bestuurlijke waanzin in barre tijden. Waar is de eerste gemeente die liever failliet gaat, dan dit wanbeleid door te voeren?

Waar is de weigerambtenaar wanneer je hem écht nodig hebt?

Albert Veldt 10.01.2014 - Geen reacties

In de vorige nieuwsbrief beschreef ik globaal een week die ik meemaak.

Eén van de mensen die ik ook heb geholpen de juiste weg te vinden naar een stukje financiële bijstand was de pedicure uit de Helmerhoek die tot twee keer toe ook in Tubantia vermeld werd. Zij vroeg mij haar te ondersteunen omdat zij twee jaar geleden als zelfstandige vanuit een werkloze situatie was begonnen en sommige maanden nog niet helemaal haar inkomen kon verdienen. Zij had in die mindere maanden al meerdere keren een aanvraag gedaan voor een bedrag van globaal € 200,- om in ieder geval fatsoenlijk te kunnen eten. Bij het UWV hadden ze haar laten weten geen oplossing te kunnen bieden, ze moest maar naar een reguliere bank gaan of bij familie lenen. Deze konden haar uiteraard niet helpen en haar spaargeld was inmiddels op. Terug bij het UWV vertelden ze haar dat ze dan maar haar pedicure praktijkje op moest heffen, dan zou ze in aanmerking komen voor een bijstandsuitkering voor een bedrag van rond de €900 euro per maand! Zelf vond ik dit een schrijnend verhaal, haar omzet was gestaag omhoog gegaan, maar soms zat het enkele maanden wat tegen. Los dit dan op zou ik zeggen, tegen voorwaarden en leg er een termijn voor aan van bijvoorbeeld één jaar.

Het contact met Patrick Welman de verantwoordelijke wethouder was snel gelegd. Hij zou het met haar bespreken en een stukje maatwerk leveren om te komen tot een oplossing. Tot mijn verbazing hoorde ik later van deze mevrouw dat zij het vreemd vond, dat ze over het voorstel dat de wethouder haar had gedaan niet met derden mocht spreken. Ik heb nog getracht uit te leggen dat dit gebruikelijk is bij dit soort maatwerk. Je gaat dan namelijk een oplossing zoeken binnen de wettelijke regels, maar afwijkend van een officiële aanvraag. Persoonlijke omstandigheden worden uitvoeriger meegenomen etc. Zij kon zich hier niet in vinden en dat is eigenlijk jammer.

Als je bovenstaand leest zal u misschien denken, waarom dan geen openheid? De realiteit is dat van alle middenstanders (kleine zelfstandigen) er ongeveer 40 % op of net onder het minimumloon zitten. Velen van hen teren al jaren in op hun spaarcentjes zolang de economische crises duurt. Als wij als gemeente Enschede die mensen zouden uitnodigen om Bijzondere Bijstand aan te vragen zou het hek van de dam zijn. Alleen voor écht schrijnende gevallen kunnen we bekijken in hoeverre er sprake is van tijdelijke verlichting en daar wil ik me graag voor in blijven zetten.

Niels van den Berg 10.01.2014 - Geen reacties

Gisterenavond (8 jan 2014) vond er weer een maandelijkse wijkraadvergadering plaats in het Velve-Lindenhof.

Helaas heb ik mij hiervoor af moeten melden. Echter ruim voor aanvang van de vergadering heb ik telefonisch contact gehad met de wijkraadvoorzitter, Dhr. Nijboer. We hebben de stand van zaken door gesproken omtrent het buurthuis Galvani. Na een pittig onderhoud in de meest recente stadsdeel Oost vergadering, hebben we toen de toezegging gekregen van wethouder Hatenboer dat het buurthuis in ieder geval geopend zal blijven tot medio februari 2014.

Maar wat schets mijn verbazing. Het buurthuis is door omstandigheden, lees miscommunicatie,  de gehele week gesloten geweest. Oorzaak lijkt een knap staaltje communicatie, dat het streven naar alsmaar meer burgerparticipatie in de weg lijkt te zitten. Onbegrijpelijk. Evenals de € 60.000 die benodigd is om Galvani open te houden tot oplevering van “Hart van de wijk”. Wat blijkt, de tijdelijke beoogde alternatieve locatie schijnt ook rond de € 60.000 te moeten kosten in de exploitatie voor een jaar. Daartoe worden o.a. gelden, bedoeld voor burgerinitiatieven naar voren geschoven. Op zich niet onoverkomelijk, maar waarom wordt er dan niet geluisterd naar de gebruikers van de ruimten? Voor bijna hetzelfde geld schijnt buurthuis Galvani nog een jaar open te kunnen blijven. Het komt op de mensen uit de wijk vreemd over. En ook ik sta er enigszins vreemd tegenover. Misschien wel reden om de eerstvolgende raadsvergadering een motie in te dienen. Maar eerst wachten tot maandag a.s. de wijkraadvoorzitter heeft dan wederom een gesprek. Vervolgens lijkt een telefoontje voldoende om een en ander in beweging te brengen.

                                                                 – –